Einari Vuorela’dan 4 Şiir / Einari Vuorelan 4 Runoa – Ercan y Yılmaz

Fin şair ve yazar Einari Vuorela’nın toplu şiirlerini içeren 1966 basımı WSOY etiketli kitabını arkadaşım Pekka hediye etti. Karlı bir Helsinki akşamından zor bir yolculukla Joutsa’ya döndüğümde kitabı kitaplığımda Finceye ayırdığım kısma koydum. Orhan Pamuk, Yaşar Kemal ve Neruda’nın Finceye çevrilmiş kitapları, Aleksis Kivi, Katri Vala, Kirsi Kunnas, Eino Leino’nun kitapları arasında durdu. Birkaç gün sonra bir gece vakti, şiir özlediğim bir vakit, kitabı çalışma masama aldım. Fince benim için henüz çok yeni bir dildi. Sözlükten faydalanarak okuyabildiğim şiirler çoğunluktaydı. “Vävy” (Damat) şiirini birkaç kez okuduktan sonra çevirmeye karar verdim. Einari Vuorela’nın sade bir dille yazdığı bu şiiri Türkçe ve Kürtçeye çevirdim. Kitabı tekrar rafına koydum. Üzerinden uzunca bir zaman geçmişti ki şehrimizde heykeltıraş Eino Lehtinen’in (1924-1985) sergisi açıldı. Eino Lehtinen de Einari Vuorela gibi Keuruu’da yaşamış bir sanatçıydı. Eino Lehtinen’in doğumunun 100. yılında dostum Sointu Lehtinen serginin küratörlüğünü yapıyordu. Sergide Lehtinen’in çalışmaları arasında Einari Vuorela’nın büstü de olması beni tekrar şiirlerine götürdü. Bunda Pekka’nın büstle beni yan yana fotoğraflaması ve “şairle çevirmeni” diye etiketlemesinin de payı vardı şüphesiz.

Bu motivasyonla şairin “Epilogi”, “Prologi” ve “Onnellinen vaeltaja” adlı şiirlerini Türkçeye çevirdim.

Einari Vuorela’nın şiir kitabını bana hediye eden Pekka’ya ve Keuruu Einari Vuorelan topluluğuna ve arkadaşım Sointu’ya teşekkür ederim.

Şiirlerin yayın haklarına sahip olan Vuorela’nın kızı Varpu-Liisa Tapissier-Määttänen’e çok özel teşekkürlerimizi sunarım.

Einari Vuorela (17 Ağustos 1889, Keuruu – 10 Haziran 1972, Helsinki)

1921, 1934 ve 1937’de üç kez Devlet Edebiyat Ödülü’nü aldı.

1948 Aleksis Kivi Ödülü’nü aldı.

1966 Eino Leino Ödülü’nü aldı.

Finlandiya Federasyonu’nun Johannes Linnankoski ödülü 1944’te Vuorela’ya verildi.

Einari Vuorela şiir ödülü 1997 yılından bu yana Keuruu’da verilmektedir.

Ercan y Yılmaz

Ystäväni Pekka antoi minulle lahjaksi suomalaisen runoilijan ja kirjailijan Einari Vuorelan koottuja runoja sisältävän kirjan, joka on julkaistu vuonna 1966 WSOY:n kustantamana. Kun palasin vaikean matkan jälkeen lumisesta Helsingin illasta Joutsaan, laitoin kirjan hyllyyn, jonne olen kerännyt suomenkielisiä teoksia. Se päätyi seisomaan Orhan Pamukin, Yaşar Kemalin ja Nerudan suomeksi käännettyjen kirjojen sekä Aleksis Kiven, Katri Valan, Kirsi Kunnaksen ja Eino Leinon teosten viereen.

Muutaman päivän kuluttua, eräänä yönä, kun kaipasin runoutta, otin kirjan työpöydälleni. Suomi oli vielä hyvin uusi kieli minulle. Suurin osa runoista vaati sanakirjan apua, jotta saatoin lukea ne. Luettuani “Vävy” -runon useita kertoja päätin kääntää sen. Einari Vuorelan yksinkertaisella kielellä kirjoittama runo kääntyi turkiksi ja kurdiksi. Laitoin kirjan takaisin hyllyyn.

Aikaa oli kulunut, kun kunnassamme avattiin kuvanveistäjä Eino Lehtisen (1924–1985) näyttely. Eino Lehtinen oli, kuten Einari Vuorela, Keuruulla asunut taiteilija. Näyttelyn kuraattorina toimi ystäväni Sointu Lehtinen Eino Lehtisen syntymän 100-vuotisjuhlavuotena. Näyttelyssä Lehtisen töiden joukossa oli myös Einari Vuorelan rintakuva, mikä johdatti minut jälleen hänen runojensa pariin. Tässä oli varmasti osansa myös sillä, että Pekka otti kuvan minusta rintakuvan vieressä ja otsikoi sen “runoilija ja kääntäjä”.

Tämän motivaation innoittamana käänsin runoilijan “Epilogi”, “Prologi” ja “Onnellinen vaeltaja” -nimiset runot turkiksi.

Kiitos Pekalle, joka antoi minulle lahjaksi Einari Vuorelan runokirjan, sekä Keuruun Einari Vuorela -seuralle ja ystävälleni Sointulle.

Aivan erityiset kiitokset Vuorelan tyttärelle Varpu-Liisa Tapissier-Määttäselle, joka omistaa runojen julkaisuoikeudet.

Einari Vuorela (17. elokuuta 1889, Keuruu – 10. kesäkuuta 1972, Helsinki)

Vuosina 1921, 1934 ja 1937 hän sai Valtion kirjallisuuspalkinnon kolme kertaa.

Vuonna 1948 hän sai Aleksis Kiven palkinnon.

Vuonna 1966 hän sai Eino Leinon palkinnon.

Vuonna 1944 Suomen liiton Johannes Linnankosken palkinto myönnettiin Vuorelalle.

Einari Vuorelan runopalkintoa on jaettu Keuruulla vuodesta 1997 lähtien.

Ercan y Yılmaz

Vävy

Oli synkeä salo.

Meni tie.

Tuli talo.

Oli loimuava takka.

Oli tyttö.

Oli akka.

Soma puheitten sävy.

Tuli yö.  —

Olin vävy.

Kaukainen Tuuli, 1932, (Einari Vuorela, Runoja, 1966, WSOY)

Damat

Kasvetli bir ormandı.

Yol geçti.

Ev belirdi.

Alev alev bir şömine.

Bir kız.

Bir nine.

Sözler hoş tonda.

Gece indi.  —

Damadım ben orada.

Türkçesi: Ercan y Yılmaz

Zava

Daristanek tarî.

Rê xelas.

Xanî xuya.

Kûçek bi arpêketî.

Keçek.

Pîrek.

Zimanekî şîrîn.

Şev hat. —

Zava ez bûm.

Kurdî: Ercan y Yılmaz

Epilogi

Kohtaloni kannan

niinkuin mätäs suolla.

Muistojeni annan

unhon helmaan kuolla.

Peittäköhön hanki

polun, jonka polin.

Unelmien vanki,

runoilija olin.


Unhon Kukka, 1944,
(Einari Vuorela, Runoja, 1966, WSOY)

Epilog

Yazgımı taşıyorum

öbek öbek bataklıkta.

Anılarımı bırakıyorum

unutulmanın ölü koynuna.

Kar örtüyor mudur

geride bıraktığım yolu.

Hayallerin mahkûmu

bir şairdim ben.



Türkçesi: Ercan y Yılmaz

Prologi

Rämeitä ja soita,

nevaa, takamaita.

Kiertää vainioita

korven kolkko laita.

Sammal polut peittää.

Olo on kuin unta.

Vuodet vierii, heittää

hiuksiini lunta.

Riutuu rinnan alla

muudan muistorukka.

Tuvan ikkunalla

kasvaa unhon kukka.


Unhon Kukka, 1944,
(Einari Vuorela, Runoja, 1966, WSOY)

Prolog

Bataklıklar ve sazlıklar,

azmaklar, kuytuluklar.

Tarlaları dolanıyor

ürkütücü sınırlar.

Yosunlar yolu örterek

rüya gibi hissettiriyor olanı.

Yıllar da geçiyor, saçarak

bu şakaklarıma karları.

Göğsümün derinindeki sızı

bir zamanların hatırası.

Odamın penceresinde

büyüyor unutuluşun saksısı.



Türkçesi: Ercan y Yılmaz

Onnellinen vaeltaja

Taivas on korkea, pilven tie on pitkä,

maa vain on matalalla.

Mieli on kevyt kuin valkoinen huivi

ylistuvan ikkunalla.

Taivas on korkea, pilven tie on pitkä,

hämärtää jo vainiolla.

Kaikilla muilla on murheita,

mulla vain on hyvä olla.

Taivas on korkea, pilven tie on pitkä,

vaeltelen maailmalla.

Haaveet on hauskat kuin pääskysten pesät

tuulentuvan räystään alla.



Varjoleikki, 1925,
(Einari Vuorela, Runoja, 1966, WSOY)

Mutlu Gezgin

Gökyüzü yüksek, bulutların yolu var daha,

yalnız yeryüzü kaldı alçakta.

Ruhum beyaz bir tülbent gibi hafif

süzülür pencereden arşa.

Gökyüzü yüksek, bulutların yolu var daha,

tarlalar da başladı kararmaya.

Herkes derdine yanar

benimse ayaklarım havada.

Gökyüzü yüksek, bulutların yolu var daha,

dolaşıyorum dünyada.

Rüyalar güzel, kırlangıçlar gibi güzel

rüzgârlı saçakların altında.



Türkçesi: Ercan y Yılmaz