Nimetön elefantti / İsimsiz Fil – Kirsi Kunnas
Nimetön elefantti
Olipa kerran elefantti,
jolla ei ollut nimeä,
mutta kärsällänsä se tahtoi
ruususta mettä imeä.
Minkä se halulleen mahtoi
vaikka se tiesi että
ruusu on ruusu ja ruusun mesi
on mettiäisen mettä.
Ruusujen kukat sille nauroi:
Oletpas trumelunki!
Olen mitä olen, vastaan se haasti,
kärsän kun kukkaan tunki
imaisten mettä autuaasti.
Silloin se ruusu itki,
itki, ja itki myös elefantti
kun kärsästä piikkejä kitki.
Niinpä se lähti
kauas pois
kauas pois
kauas
eikä se koskaan palaa.
Mutta unelmissa se joskus
ruusuja haistaa salaa
kuiskaten: Olen Trumelunki.
Voi kyynelten karvasvettä!
Ruusu on ruusu ja ruusun mesi
on mettiäisen mettä.
Tiitiäisen satupuu / WSOY / 1956
İsimsiz Fil
Bir zamanlar bir fil varmış
bu filin yokmuş bir adı,
ama emmek istemiş
hortumuyla gülden balı.
Ne kadar da istermiş
durdurmak için iştahını
bir gül güldür bunu bilirmiş
ve arılar içindir gülün balı.
Daldaki güller ona alayla bakmış:
Nesin sen, bir davulgöbiş!
Fil, neysem oyum ben diye yanıtlamış
Ve hortumunu güllere daldırmış
Gülden balı hoşlukla çekmiş.
O zaman gül ağlamış
Ağlamış ve sonra fil de ağlamış
Burnundaki dikenleri ayıklamış.
Sonra da gitmiş.
Uzaklara gitmiş
Uzaklara gitmiş
Uzaklara
Bir daha da dönmemiş
Ama bazen rüyalarında
gülden bal emermiş
ve inlermiş: ben bir davulgöbiş.
Ah ne acıymış bu gözyaşları
Bir gül güldür bunu öğrenmiş
ve arılar içindir gülün balı.
Türkçesi: Ercan y Yılmaz
Vanha vesirotta / Yaşlı Su Sıçanı – Kirsi Kunnas
Vanha vesirotta
Kaislaranta kahisee,
suviheinä suhisee,
rapakossa rahisee:
Kuka tulla tuhisee?
Mikä tuolla pilkistää?
Vesirotan pieni pää,
viikset vallan mutaisina,
rämpii jalat rutaisina
vanha Jaakko Vaakko Vesirotta.
Silmät vettä siristen,
nenä nuhaa tiristen,
tuhisten ja puhisten.
Ja sitten voi voi Vaivastus!
Ja atsii atsii aivastus!
(Vaivastus on vesirotan omaa kieltä
ja tarkoittaa aivastuksen vaivaa
ja sitä että täytyy esiin kaivaa
nenäliina
niistääksensä nenän pieltä.
Totisesti piina!)
Ja taasen – voi Vaivastus,
ja atsii atsii aivastus!
Vanha Jaakko Vaakko Vesirotta
on – aivan totta –
vanha hieno herkkä rotta,
joka kärsii ammattinsa vuoksi
kuhanuhaa, vesiköhää, ryskäyskää.
Ja nyt – katsos, nyt se juoksi
suoraan kaislavuoteeseen
ja makaa jalat luoteeseen
ja kuono kohti kaakkoa.
Se auttaa Jaakko Vaakkoa.
Tiitiäisen satupuu / WSOY / 1956
Yaşlı Su Sıçanı
Sazlıklar fısıldar,
çimenler hışırdar,
gölette halkalar:
Orada kim var?
Kimdir orada görünen?
Su sıçanının minik kafası,
çamura bulanmış bıyığı,
yalpalar ıslak ayakları
yaşlı Sukan Su Sıçanı adı.
Gözlerinden yaş fışkırır,
burnundan sümük sallanır,
hırıldanır ve pofuldanır.
ve sonra vah vah Vahşırık!
ve ha ha hapşırık!
(Vahşırık su sıçanının kendi dili
ve hapşırığın sıkıntısı demekti
çünkü bulup çıkarması gerektiği
mendilini
burnunu silmek içindi.
İşkence bu şimdi!)
Yine – vah Vahşırık,
yine ha ha hapşırık!
Yaşlı Sukan Su Sıçanı
evet -doğru tamamı-
yaşlı, zarif, duyarlı su sıçanı,
işi yüzünden acı çeker
balıkgribi, suçiçeği, fecihırıltı.
Ve şimdi, bak işte tüyer
doğrudan sazdan yatağına
ve uzatmış bacaklarını kuzeybatıya
ve kuyruğunu da güneydoğuya.
Bu iyi gelecek Yaşlı Sukan’a.
Türkçesi: Ercan y Yılmaz
Foto: Anneli Salo