İsmail Beşikçi’nin Yazamadığı Şiir / Cihat Duman

haritada helsinki açık

bi anlamı olsun diye onun da

altını çizeyim dedim

ona, harita’da açık helsinki’ye

mülkümden bir parça emanet ettim

helsinkim’e. bana bu boşlukta mevcudiyet ayarladığı için

teşekkür ederim ona ve açık

çün helsinki her daim açık olmaz

olsa da. biz onu görür olmayız kediler görür olmaz

bebekler ve haritada Helsinki açık

dil ve devlet işlerinin ayrıldığı yerde

cumartesi anneleri artık regl olmuyor

bir zamanlar helsinki’de

anneler gençti. ve kısmen güzellerdi

haritada helsinki açık

bizimkiler birilerini haksız yere öldürdüklerinde

haritada helsinki açık

allahım haritada helsinki açık

başını taşla ezmişler

bizimkiler metafizik açlıklarını atık traktör tekeri kemirerek

haritada helsinki açık

gidermişler

ayaklarımı çırılçıplak bırakıyorum

toprak memedir çünkü

helsinki geliyor odun topluyoruz

birbirimizi öpüp ateşe yakıyoruz

toprak memedir emikliyoruz

haritada helsinki açık

bir ırkı

domateslere renk veren bir ırkı

baştan düşünmek istiyoruz

helsinki ve ben

helsinki’nin bir şeye anlam olmak için

kıvrılan dudakları

helsinki ve gözde kıpırdama olur

haritada helsinki açık

gözlerde balık çırpınması

kalp çarpması

insan bedeni allah

helsinki’ye güzelliği veren allah

halkları kardeş katili yapan allah

haritada helsinki allah

artık memelerde dillenmiyor

nasıl pişirdiğine bağlı

ner’de yediğine bağlı

mesela

toki’de yiyilen helsinki yağlı olur

yağ bedende birikir dağ olur

dağlar erimez bizim dağlar taş olur

kalbinden bir şey geçer

bir yont

henüz ağıtlaşmamış

gelişip selfi heykeli olacak

haritada heslinki açık

ya istiklal marşı ya BOK

ağaçların içine girelim amin

el şeytanlarını uçmak moduna

bir gece karar verebiliriz

hikâyemizi değiştirebiliriz

helsinki’yi anlamak için tetiğe

aşkı ve ne güzel çilekler için

kadın gözlerinden yapılma kar

helsinki açık, okuyoruz, yağıyor

haritada helsinki açık

artık unutmaya gücü kalmamış

başı beyaz, dili siyah

kadın gözlerinden yapılmayan bir ülke

durup bazı vakitlerde kendi kemiklerini inceliyor

dil kıpırdıyor

kimya dersine giriyor çocuk

çıkamıyor

katırlarla taşıyorlar ruhunu