BİR ÜLKE VAR
Bir ülke var,
düş izlerinin kaybolduğu bir yer.
Her yol, her adım, beni
ona yaklaştırıyor.
Burada ne kaybettiysem bulacağım,
kısılmış sesimin duruluğuna kavuşacağı yerde
yanılgıların dağıldığı o diyarda.
Orada umut gerçek, korkmaksa kâr etmiyor,
en mahrem gizlerin aydınlığa çıkacağı günden,
ve en derinlerdeki acının avuntusu.
Buyurun işte, gözyaşları
bunlar, yüreğimin acısından
ve ağır kederlerimden taşan yaşlarım,
orada bir dağ pınarıdır, zahmetle içilecek.
Götürebilirsem oraya eğer
ucuz sevdalarımın yıkıntılarını da getireceğim
avucumda mücevherlerden bir hazinesiyle kalan,
beni ışıtan.
Ve ölüler
Işıltıların derinliklerinde gezinirler
— ah özlüyorum, karşımda olmanı.
Tutardım soğumuş ellerini,
toprağa gömülen gülüşünü yeniden görürdüm.
Kollarıma alırdım orada o sevgili çocuğu,
küçük yüzleriyle
ve bana burada yasaklanmış olanı.
Bir ülke var,
bütün yolların kaydolduğu bir diyar.
Oraya varanlar artık dönüp bakmaz,
karanlık yolumuzu aydınlatan yansımalara.
Varlığın gözbebeklerine bakar.
Orası huzurun ülkesidir.
Finceden çeviren: Ercan y Yılmaz
ON MAA
On maa,
johonka unten jäljet katoaa.
Lähemmäs sitä askeleeni vie
jokainen tie.
Min täällä menetin, sen löydän sieltä,
mi täällä soperrusta, selvää kieltä
on maassa, missä harha hajoaa. On siellä toivo totta, turhaa pelko,
salasta himmeimmästä kirkkain selko,
ja syvin tuska enin lohduttaa.
Kas, kyyneleet
nuo, joihin ovat kummunneet
poveni katkeruus ja raskaat surut,
on vuorilähde, josta voimaa juon.
Jos tuon
ma sinne halvan rakkauden murut,
käsiini jalokiviaarre jää,
mi kimmeltää.
Ja vainajat
säteillen siimeksessä kulkevat
— oi ikävöity, vastassani lienet.
Ma tartun käteen, jok’ on kylmennyt,
nään hymyn, jonka laskin hautaan varmaan.
Syliini siellä nostan lapsen armaan,
min kasvot pienet
on täällä kielletyt.
On maa,
johonka kaikki polut katoaa.
Ken siellä on, ei katso heijastusta,
mi meitä valaisee, kun tie on musta.
Hän katsoo silmiin itse Olevaa.
On Rauhan maa.
Finceden çeviren: Ercan y Yılmaz